आमच्या उरा उरात स्पंदते मराठी.
काय वर्णू गं मी तुझी महती. तुझी महती वर्णन करण्यास शब्द अपुरे पडतात.
एक अदृश्य नाळ जन्मण्याआधीच तुझ्याशी जोडली गेली.
मी गर्भात असताना आईने जेंव्हा पहिला संवाद माझ्याशी साधला तेंव्हाच तुझी आणि माझी पहिली भेट झाली. आणि
जाणवलं की शब्दांच्या त्या उबदार कुशीत किती ममत्व भरलेलं आहे, एक सुरक्षिततेची भावना मनात निर्माण झाली.
म्हणूनच तर तुला सारं जग माय मराठी म्हणत असेल ना !!!
छान छान अंगाई गीतं... बालवाडीत तोतऱ्या बोलीत बडबडलेली बडबड गीतं...
आईबाबांचा हात पकडुन पाटीवर - क ख ग घ- सोबत संस्काराचे गिरवलेले धडे सारचं किती सुंदर होतं.
तु हीं एखाद्या लावण्यवती प्रमाणे शब्दांचा साज चढवून मस्त बहरत गेलीस. व्यक्त होत गेलीस. जनमाणसात एक अढळ स्थान निर्माण करत गेलीस.
कधी कधी तु खेडेगावातील लोकांच्या बोलीभाषेत रांगडी भासलीस तर कधी
जात्यावरील ओव्यांमध्ये दुधावरील मऊसुत साय भासलीस.
तु व्यक्त झालीस,
कधी ज्ञानेश्वरीतील ज्ञानोबांच्या ओव्यांमधून तर कधी
तुकारामांच्या अभंगातून, तर कधी एकनाथांच्या भारुडातून... तर कधी शृंगारलेल्या लावणीमधुन...
कधी डरकाळी मारलीस शाहिरांच्या पोवाड्यातुन... तर कधी तळपलीस शिवरायांची तलवार बनुन.
काय आणि किती तुझे गुण गावेत.
आपल्या ज्ञानोबा माउलींनी तर ज्ञानेश्वरीत " माझिया मराठीचिये बोलु कौतुके। परी अमृतातेही पैजा जिंके। ऐसी अक्षरे रसिक। मेळवीन।।" असे लिहुन आपल्या माय मराठी मायबोलीचा यथार्थ गौरव केला आहे.
तु फक्त एक संवादचं साधन नाहीस...तु श्वास आहेस मराठी माणसाचा एक ध्यास आहेस जगण्याचा.
ठेच लागल्यावर, आई गं !!! म्हणुन काळवळतो, तर कधी राग आल्यावर शब्दांचा कडकडाट करतो तो मातृभाषेतुनच ना !!!
मित्रांची थट्टा मस्करी, कधी प्रेमाच्या गुज गोष्टी करताना तुझ्यामुळे जी रंगत येते ती दुसऱ्या कशात नाही.
जशी अंगणात बहरलेली तुळस ही त्या घरची ओळख असते...मंदिराच्या शिखरावर कळस झळकत असतो... तसेच आम्ही मराठी हीच आमची ओळख आहे...
सुरेश भट यांनी त्यांच्या कवितेत माय मराठीच केलेलं कौतुक ऐकुन तर रोम रोम पुलकित होऊन जातो.
लाभले आमहास भाग्य बोलतो मराठी
जाहलो खरेच धन्य एक तो मराठी
धर्म, पंथ, जात एक जाणतो मराठी
एवढा जगात माय मानतो मराठी
आमुच्या मनामनात दंग ते मराठी
आमुच्या रगरगात रंगते मराठी
आमुच्या उरा उरात स्पंदते मराठी
आमुच्या नसानसात नाच ते मराठी
आमुच्या पिलापिलात जन्मते मराठी
आमुच्या लहानग्यात रांगते मराठी
आमुच्या मुलामुलीत खेळते मराठी
आमुच्या घराघरात वाढते मराठी
आमुच्या कुला कुलात नांदते मराठी
येथल्या फुलाफुलात हासते मराठी
येथल्या दिशादिशात दाट ते मराठी
येथल्या नगानगात गर्जते मराठी
येथल्या दरीदरीत हिंडते मराठी
येथल्या वनावनात गुंजते मराठी
येथल्या तरलतात साजते मराठी
येथल्या कळीकळीत लाजते मराठी
येथल्या नभामधून वर्षते मराठी
येथल्या पिकांमधुन डोलते मराठी
येथल्या नद्यांमधून वाहते मराठी
येथल्या चराचरात राहते मराठी
पाहणे जरी असंख्य पोसते मराठी
आपुलया घरात हाल सोसते मराठी
हे असे कितीक 'खेळ' पाहते मराठी
शेवटी मदांध तख्त फोडते मराठी
कवी ---- सुरेश भट
मराठी कवीवर्य विष्णू वामन शिरवाडकर (कुसुमाग्रज) यांचा जन्मदिवस ‘मराठी भाषा गौरव दिन’ म्हणून साजरा केला जातो.
✍ © सुनीता मधुकर पाटील.
© copyright
All rights reserved.
लेख आवडल्यास नक्की लाइक कमेंट आणि शेअर करा.
Tags:
लेख