फोटो - साभार गुगल
©मधुनिता
मोकळं आभाळ तिच्या हक्काचं.( भाग - १ )
मेडिकल कॉलेजच्या दीक्षांत समारंभात ( convocation ceremony ) एका कोपऱ्यात उभा राहुन आपल्या लेकीला ऋग्वेदीला गोल्ड मेडल घेताना पाहून राजीवचे डोळे भरून आले होते. आज त्याची लेक MBBS डॉक्टर बनली होती. आपण आयुष्यात किती मोठी चुक केली हे त्याच मन त्याला राहून राहून सांगत होतं. तो जो काही ऋग्वेदी आणि तिची आई आरती सोबत वागला होता त्याचा आज त्याला पश्चाताप होत होता. आपल्या मुलीनं आज एवढी मोठी भरारी घेतली, याचा त्याला अभिमान वाटत होता. पण काय उपयोग काही वर्षांपूर्वी याच मुलीच्या तो जीवावर उठला होता. तिला मारण्यासाठी आकाशपाताळ एक केलं होतं कारण का तर ती एक मुलगी होती.
ऋग्वेदी तर आज त्याला ओळखत देखील नव्हती.
" मी माझ्या या यशाचं सारं श्रेय माझ्या दोघी आयानां देते. मी खुप भाग्यवान आहे मला दोन दोन आयाचं प्रेम भेटलं. कृष्णाला कसं देवकी ने जन्म दिला आणि यशोदेनी वाढवलं तसचं मला त्या दोघींनी अगदी तळहातावरच्या फोडाप्रमाणे जपलं. त्या दोघीजणी माझ्या पाठीमागे खंबीरपणे उभ्या होत्या म्हणूनच मी आज हे यशाचं शिखर गाठू शकले. मला भेटलेलं हे गोल्ड मेडल मी त्या दोघींना समर्पित करते. मी त्या दोघींना विनंती करते त्यांनी स्टेज वर यावं." ऋग्वेदी तीच मनोगत व्यक्त करत होती. ती स्वतः जाऊन दोघीनां स्टेजवर घेऊन आली.
डॉक्टर स्मिता आणि आरती दोघी स्टेजवर आल्या. दोघींच्या ही डोळ्यात अश्रु होते. आजवर केलेल्या बिकट परिस्थितीचा सामना आणि घेतलेल्या मेहनतीचं फळ आज त्यांना भेटलं होतं.
डॉक्टर स्मिताला आज ही तो दिवस आठवत होता जेंव्हा आरती डिलिव्हरीसाठी त्यांच्या क्लिनिक मध्ये ऍडमिट झाली होती. त्यावेळी तिच्या डोळ्यात भीती, लाचारी, काळजी, सगळे संमिश्र भाव स्मिताला जाणवले होते.
आरतीची डिलिव्हरी होते आणि ती एका छान गोंडस मुलीला जन्म देते. बाळाच्या जन्माच्या दोन दिवसानंतर ही आरतीला भेटायला कोणीच येत नाही.
डॉ. स्मिता आरतीला जाऊन भेटतात तेंव्हा त्यांना जाणवत की तिच्या डोळ्यात असंख्य वेदना आहेत.
" आरती तुझी डिलिव्हरी होऊन दोन दिवस झाले तरी तुला कोणी बघायला किंवा भेटायला आले नाही. काय झालं काही प्रॉब्लेम आहे का?"
आरती काहीच उत्तर देत नव्हती.
" अगं काही प्रॉब्लेम असेल तर तु मला सांगू शकतेस."
" काही नाही डॉक्टर, मला मुलगी झाली ना म्हणुन घरचे नाराज आहेत त्यामुळेच ते मला भेटायला किंवा बाळाला बघायला देखील आले नाहीत." आरती ने सांगितलं आणि ती रडू लागली.
" अगं असं कसं म्हणतेस तुझा काहीतरी गैरसमज झाला असेल, काहीतरी काम असेल म्हणुन येऊ शकले नसतील."
" नाही डॉक्टर!!!त्यांना मुलगाच हवा होता. राजीव आणि त्याची आई म्हणजे माझा नवरा आणि सासु किती निष्ठुर आहेत याची कल्पना तुम्हाला नाही." स्मिता सांगत होती.
" अगं!!! आजच्या काळात मुलगा आणि मुलगी एक समान आहेत आणि आजकाल मुली प्रत्येक क्षेत्रात मुलांच्या बरोबरीने कामं करत आहेत, प्रत्येक क्षेत्रात त्यांनी आपल्या कर्तृत्वाचा ठसा उमटवला आहे. मला बघ मी एक डॉक्टर आहे, तु पण तर घर संभाळतेसच ना? ते तर सगळ्यात कठीण काम आहे. मुली कोणत्याच क्षेत्रात मुलांपेक्षा कमी नाहीत. बुद्धिमत्तेच्या बाबतीत आपण पुरुषांपेक्षा कमी नाही हे ती आज सिद्ध करीत आहे. स्त्री म्हणजे त्यागाची मूर्ती, परमेश्वराचे रूपच जणू. स्त्री म्हणजे सहनशीलतेचा कळस. संसारात तिचे अस्तित्व प्रकर्षाने जाणवते. ती नसेल तर कुटुंब कोमेजते. रात्रंदिवस कष्ट करून कुटुंबाचा डोलारा सांभाळते; पण आपल्या मुलांबाळांना त्याची झळ पोहोचू देत नाही. स्त्री कुठेच पुरुषापेक्षा कमी नाही गं." डॉ. स्मिता तिला समजावत होती.
" हो डॉक्टर मला सगळं पटतंय पण माझ्या नवऱ्याला आणि सासूला कोण सांगणार. त्यांना मुलगी म्हणजे एक बोजा वाटतो. या अगोदर सुध्दा घरच्यांनी दोन वेळा मी गरोदर असताना गर्भलिंग चाचणी करून मुलगी आहे समजल्यानंतर माझा जबरदस्ती गर्भपात करवला होता. म्हणुन या वेळी मी त्यांना गरोदर असल्याचं लवकर समजुच दिलं नव्हतं. पोट दिसु लागल्यावर त्यांना कळालं आणि ते परत टेस्ट साठी मला हॉस्पिटलमध्ये घेऊन गेले होते. पण जास्त दिवस झाल्यामुळे गर्भपात होणं शक्य नव्हतं आणि जबरदस्ती करवलाच तर आई आणि बाळ दोघांच्या जीवाला धोका होता. म्हणुन मी आणि माझी मुलगी या वेळी बचावलो डॉक्टर !!! " आरती बोलत बोलत रडत होती.
" तरीही त्यांना मनात कुठेतरी आशा होती की या वेळी मुलगा होईल पण झाली मुलगी म्हणून ते असं वागत आहेत."
डॉ. स्मिताला तिची कशी समजुत काढावी हे समजत नव्हतं.
आजच्या स्त्रीने प्रत्येक ठिकाणी आपल्या कर्तृत्वाचा झेंडा रोवला आहे. तरीही आज समाजात अशा प्रवृत्तीची लोक आहेत जे अजुनही मुलींना दुय्यम प्रतीचा दर्जा देतात. कधी कोसळणार ही स्त्री पुरुष असमानतेची भिंत या सगळ्याचा विचार करत डॉ. स्मिता आरतीच्या नवऱ्याला आणि सासुला फोन करून हॉस्पिटलमध्ये भेटायला बोलावुन घेतले.
पुढे आरती सोबत काय घडतं. डॉ स्मिता राजीवला समजावू शकेल का? आरतीच्या बाळासोबत काय होतं पाहुयात पुढील भागात.
क्रमशः
©सुनीता मधुकर पाटील ( मधुनिता ).
©️ copyright
All Rights Reserved.
( कथा पूर्णपणे काल्पनिक आहे, आवडल्यास नक्की लाइक, शेअर आणि कमेंट करा.)
पोस्ट नावासहित शेअर करावी.
( कथा पूर्णपणे काल्पनिक आहे, आवडल्यास नक्की लाइक, शेअर आणि कमेंट करा.)
पोस्ट नावासहित शेअर करावी.
Tags:
लघुकथा
