फोटो - साभार गुगल
© मधुनितानिसर्गाचं मानवाला पत्र
प्रिय मानवा
काय रे!!! कसा आहेस? माहीत आहे मला तु कोणत्या परिस्थितीतुन जात आहेस. पण याला कारणीभूत कोण? कधी विचार केलास.
खुप माज आहे ना!!! तुला तुझ्या कर्तृत्वावर!!! याच माजाच्या जोरावर हळूहळू तु मुजोर होत गेलास आणि स्वतःला या जगाचा सर्वेसर्वा समजु लागलास. तुला प्रगतीच करायची होती ना? खुशाल करायची होतीस पण एका मर्यादेत राहुन.
प्रगतीच्या नावाखाली तु माझ्या अंगाप्रत्यांगावर अगणित घाव घालत गेलास माझं काळीज चिरत गेलास आणि तु घातलेल्या एका एका घावासोबत माझ्या साऱ्या संवेदना विरत चालल्या होत्या. फक्त अविरत जाणीवा शेष राहत होत्या.
मी निमुटपणे सारं काही सहन करत होतो आणि आईसारखा नेहमी तुझा सांभाळच करत राहिलो. पण सहनशक्तीची ही एक हद्द असते ना रे!!! कधी कधी सहनशक्तीची मर्यादा संपल्यानंतर मी हुंकारत राहिलो, चिडलो आतुन हेलावत राहिलो.
लहान मुल हट्टीपणा करतात ना तेंव्हा आई कशी कधी हलक्याच चापटी मारते तसचं मी ही केलं पण तुला ते कधी कळलंच नाही. कधी मनमौजीपणा ही केला तर कधी वादळ वाऱ्याचे मोठे तडाखे ही दिले, कधी कधी गोष्टीतल्या बागलबुवासारखं आक्राळ विक्राळ रूप धारण करून तांडव ही केलं. जेणेकरुन तु सुधारशील. पण नाही तुला सुधारायच नव्हतंच. तुला तुझं कर्तृत्व सिद्ध करायचं होत. तुला तुझ्या बुद्धिमत्तेचा परिचय द्यायचा होता.
आज बघ, तुला तुझी बुद्धिमता, तुझा माज कुठे घेऊन आला आहे. तु आज ज्या परिस्थितीत आहेस त्याला कारणीभुत तुच आहेस. तु माझ्यावर मात करण्याच्या ओघात स्वतःचाच घात करून बसलास.
आज एका खोलीत बंदिस्त आहेस तु. मोकळा श्वास ही घेऊ शकत नाही आहेस. मृत्यूच्या चिंतेनं ग्रासलं आहे तुला. कोणाशी नीट भेटु आणि बोलु ही शकत नाहिस. एका अनामिक भीतीनं तुझ्या मनात घर केलं आहे, आणि मी!!!
मी आज तु घातलेल्या घावावर मरहमपट्टी करत आहे. स्वतःची डागडुजी करण्यात व्यस्त आहे. मी आज पुन्हा नव्या जोमानं माझा मोडकळीस आलेला संसार उभा करत आहे. पुन्हा नव्यानं बहरत आहे. माझी लेकरं आज मुक्तपणे माझ्या अंगाखांद्यावर खेळत आहेत. निर्भय होऊन बागडत आहेत.
तुला असा अगतिक पाहुन खुप त्रास होतोय रे!!! आता तरी डोळे उघड. अहंकारापोटी दुसऱ्याच्या अस्तित्वावर घाव घालु नकोस. मर्यादेत राहिलास तर तुझ्या एवढा सुखी या जगती कोणी नसेल. कोणत्याही गोष्टीची अति करू नकोस नाहीतर सारा खेळ उरफाटा होऊन जाईल आणि आता या घडीला हे तुझ्याशिवाय चांगलं आणखी कोण जाणत असेल.
मी तुझ्या सोबत आधी ही होतो पुढेही भविष्यात असेन तुला साथ द्यायला. घाबरू नकोस, सारं काही नीट होईल. मी आहे तुझ्या सोबत. नेटानं कामाला लाग. तुझ्यावर अदृश्य शत्रु नजर ठेवुन आहे आणि त्याला छत्रपती शिवाजी महाराजांनी अवलंबलेल्या गनिमीकाव्यानेच तु हुलकावणी देऊ शकतोस. तर मग वाट कसली बघतोयस. उठा आणि सगळेजण एकत्र येऊन एकजुटीने करा खात्मा त्या शत्रूचा.
मी आहेच तुमच्या सोबात.
काळजी घ्या.
काळजी घ्या.
तुझाच
निसर्गराजा.
#मधुनिता
© सुनीता मधुकर पाटील
Copyright
साहित्यचोरी हा एक गुन्हा आहे.
या लेखाचे सारे हक्क लेखिकेकडे राखीव आहेत. लेख आवडल्यास लेखकाच्या नावासहित शेअर करावा.
Tags:
लेख