© सुनीता मधुकर पाटील
आता हवा छोटासा ब्रेक
भले बुरे जे घडुन गेले
विसरून जाऊ सारे क्षणभर
जरा विसावू या वळणावर ।।
रेडिओवर गाणे चालु होते...खरचं ! कीती अर्थपूर्ण शब्द होते...विचार करायला लावणारे...आपल्या आयुष्यात कितीतरी चांगल्या वाईट घटना घडतात ज्यांना आपण मनाच्या कप्यात कैद करून ठेवतो...रुसवे फुगवे , हेवे दावे तर अगदी घट्ट गोचिडासारखे चिकटून बसलेले असतात... खरचं वरील गाण्यात म्हटल्याप्रमाणे एखादा विसावा घेऊन विचारांना नवी दिशा दिली तर आयुष्य किती सुंदर बनेल...
आयुष्य जगताना असे अनेक छोटे छोटे विसावे म्हणजेच ब्रेक खूप गरजेचे असतात...
आयुष्य नावाच्या रंगमंचावर मुलगी , बायको , आई , सून , सासू अशी अनेक पात्र निभावताना होणारी दमछाक... सणवार , पाहुणे , मुलांचं हवं नको , नवरोबाचे रुसवे फुगवे , सगळ्यांच्या आवडीनिवडी सगळं सांभाळताना होणारी तगमग...
या सगळ्यात स्वतःच्या आवडीनिवडी , छंद , स्वप्न हे सर्व मागे पडत गेलं आणि शेवटी मुलं , नवरा , घर संसार , घराच्या चार भिंती हेच माझं जग बनलं...पण वयाच्या या टप्प्यावर जेंव्हा मुलांनी शिक्षणासाठी आपलं हे जग सोडून बाहेरच्या जगात पाऊल ठेवलं ...तेंव्हा आयुष्यात एक पोकळी निर्माण झाली आणि मग जाणवलं आपलं स्वतःसाठी जगणं तर राहूनच गेलं आणि मग वाटलं...आता हवा छोटासा ब्रेक...स्वतःचे छंद जोपासण्यासाठी , अर्धवट राहिलेली स्वप्न जगण्यासाठी ...
आजच्या आधुनिक युगातही गर्भात येताच लिंगभेदाच्या गर्तेत अडकलेला लहानगा जीव...जन्माला आलीच तर मुलगी म्हणून होणारी हेळसांड , मुलगा आणि मुलगी यांच्यात होणार भेदभाव , हुंडा , सुनेचा होणार छळ , बलात्कारासारखे विकृत प्रकार , स्त्री म्हणजे चूल आणि मुल या सगळ्या वीचारसारणीतून स्त्रीजातीला आता हवाय एक ब्रेक...
देशाच्या सीमेवर आपला परिवार , आई वडील मुलांपासून दूर राहून रात्रंदिवस ऊन , वारा , पाऊस सहन करत देशाच्या संरक्षणासाठी सज्ज असलेला जवान... वेळप्रसंगी देशाच्या संरक्षणासाठी शहीद होण्यापासून ही मागे न हटणारा सैनिक कधीतरी म्हणतच असेल ना...आता हवा छोटासा ब्रेक...
निसर्गाची मनमानी , आडमुठेपना...कधी पूर तर कधी दुष्काळ... कधी गारपीट तर कधी वादळ...पावसाचा स्वछंदीपणा...डोक्यावर कर्जाचा बोजा या सर्वांनी हैराण झालेला बळीराजा म्हणजेच आपला शेतकरीराजा वैतागून कधीतरी म्हणतच असेल... आता हवा छोटासा ब्रेक...
आजच्या या स्पर्धेच्या युगात पुढे जाण्याच्या रेस मध्ये हरवलेलं निरागसपन...डोक्यावर आई वडिलांनी पाहिलेल्या स्वप्नाचं ओझं...पाठीवर पुस्तकांचा बोझा...अभ्यासच दडपण...शाळेतील वेगवेगळ्या स्पर्धा या सगळ्यात हरवलेल बालपण...कोमेजलेल्या नाजुक मनालाही कधीतरी वाटतच असेल... आता हवा छोटासा ब्रेक...
खून , दरोडा , अत्याचार , बलात्कार , फसवणूक सारख्या बातम्या...वेगवेगळ्या पक्षाचं घाणेरडं राजकारण सारख्या बातम्यांनी भरलेली वर्तमानपत्र वाचणारा वाचकवर्गही म्हणतोय... आता हवा छोटासा ब्रेक...
उच्च-नीच , गरीब-श्रीमंत , जातीयवादाला कंटाळलेला दलित ही म्हणतोय आता हवा एक ब्रेक...
आपल्या समाजात आजूबाजूला अश्या अनेक घटना घडत असतात ज्यांचा सरळ प्रभाव मानवी जीवनावर पडत असतो...ह्या घटनांचा जर सकारात्मक परिणाम होत असेल तर चांगलच आहे...पण जर काही वाईट परिणाम होत असतील तर थोडं थांबा एक ब्रेक घ्या विचारानां एक नवी दिशा द्या आणि तयार व्हा नव्या वाटचालीसाठी...
© मधुनिता
© सुनीता मधुकर पाटील.
Copyright
लेख आवडल्यास लेखिकेच्या नावासहित शेअर करावा.
Tags:
लेख