© सुनीता मधुकर पाटील
१०० शब्दांची कथा.
काहुर लेकीच्या मनातलं
आई!!!तुझ्या कुशीत विसावू वाटतयं गं,गुज माझ्या मनाचं तुझ्या कानात सांगावस वाटतयं.मनात एक अनामिक हुरहुर,काहूर दाटलयं,उद्या माझी हळद,परवा मी लग्न होऊन सासरी जाणार.हे माझं लाडकं घर मी कसं सोडू गं.आज इथे मी सगळ्यांची लाडुली आहे,बाबांच्या काळजाचा तुकडा आहे, तुझी सावली आहे.माझ्या लाडक्या दादाची लाडकी सोनूली आहे.ह्या घरची मिनमिनती पणती आहे.उद्या मी राजाची राणी बनणार.
तुझ्या अंगणीची ही लाडकी तुळस उद्या दुसऱ्यांच्या अंगणी बहरणार.ज्या अंगणी मी वाढले तिथे परकी होणार.तुम्ही दिलेली ओळख पण मी इथेच सोडून जाणार.आशा कशा ह्या चालीरीती आई,ज्या लेकींचा अंत पाही.नव्या अंगणी नव्याने फुलेन मी,बहरेन मी,पण ज्या मातीत मी रुजले,अंगणात खेळले,लहानाची मोठी झाले त्याचा गौरव चारी दिशांत वाढवीन मी.❤
© सुनीता मधुकर पाटील.
Copy right
All rights reserved.
Tags:
१०० शब्दांची कथा.