© सुनीता मधुकर पाटील
पहिला FB LIVE show
आयुष्यात घडणाऱ्या सगळ्या पहिल्या गोष्टी आपल्या आठवणीत कायमच्या कोरल्या जातात.
पहिली शाळा, पहिला मित्र, पहिले घर, पहिली मैत्रीण, पहिली नोकरी, पहिले प्रेम.
पहिले प्रेमपत्र, पहिला पगार, पहिली सहल....अशा अनेक कितीतरी गोष्टी....
आयुष्यात माझी मुलं, माझं घर, माझा संसार या सगळ्यात गुरफटलेली आणि घराच्या चार भिंतीतच सारं जग पाहणारी मी. लहानपणापासुनच वाचनाची भयंकर आवड, त्यामुळे बऱ्याच कथा, कादंबऱ्यांच्या पुस्तकांवर हात साफ केलेला होता. वेळ मिळेल तसा वाचनाचा छंद मनापासुन जोपासला आणि वाचता वाचता कधी लिहु लागले कळालेच नाही.
आणि आमच्या सारख्या नवोदित लेखकांना सोशल मीडियावर #momspressomarathi हे व्यासपीठ मिळालं. इथे लेख, लघुकथा, लिहुन पोस्ट करू लागले.
मॉमस्प्रेसो दर आठवड्याला १०० शब्दांची कथा अशी स्पर्धा आयोजित करते. या स्पर्धेत तुम्हला १०० शब्दांमध्ये गहन अर्थ असलेला आशय मांडायचा असतो. दर आठवड्याला पाच विजेत्या कथा निवडल्या जातात. आणि या पाच विजेत्या कथांच्या लेखकांचा फेसबुक live शो आयोजित केला जातो.
या स्पर्धेत माझी पहिली विजेती कथा होती - माझी लेक माझं प्रतिरुप. आमचा live शो स्पर्धेच्या दुसऱ्या आठवड्यात आयोजित करण्यात आला. सगळे नवीन अनुभव येत होते. पहिल्यांदाच एक चाकोरी सोडून नवीन काहीतरी अनुभवत होते. एक्साइटमेंट, भीती, एक अनामिक हुरहुर, काय बोलायचं, कसं बोलायचं सारंच टेन्शन. शो ऑर्गनाईज करणाऱ्या आमच्या #विशाखा मॅडम खुप संभाळून घेतात असं ऐकलं होतं, त्यांनी सगळी माहिती एक दिवस आधीच दिली होती. Live शोची वेळ झाली पण काहीतरी टेक्निकल प्रॉब्लेम निर्माण झाला आणि आमच्या पाच विजेत्यांपैकी फक्त एकजनच कनेक्ट होऊ शकली. बाकीचे जॉईन करू शकले नाही. आणि अशाप्रकारे माझ्या पहिला live शो होऊ शकला नाही. त्यानंतर एक आठवडाच हा live शो चालला आणि वारंवार येणाऱ्या टेक्निकल प्रॉब्लेम मुळे शो बंद करण्यात आला.
त्यानंतर माझ्या बऱ्याच १००शब्दांच्या कथा विजयी ठरल्या. पण शो बंद होता.
पाच सहा महिन्याच्या कालावधीनंतर पुन्हा नव्याने शो सुरू झाला आणि परत एकदा माझी कथा विजयी ठरली. कथेचं नाव होतं - कलेने बनविले आत्मनिर्भर. या वेळी तरी शो मध्ये कोणतं विघ्न येऊ नये अस वाटत होतं. तरी एक दिवस आधी निसर्ग नावाच्या वादळाने थैमान घातलं होत आणि ते मुंबईला धडकणार असा अंदाज वर्तवला गेला होता त्यामुळे खबरदारी म्हणून विजेचा पुरवठा अनियमित काळासाठी खंडित करण्यात आला होता. वाटलं गेला या वेळी देखील शो!!! पण वेळेवर लाईट आली आणि हायसं वाटलं.
शो च्या दुसऱ्याच दिवशी वटपौर्णिमा असल्यामुळे सगळ्यांनी शो मध्ये मराठमोळ्या अंदाजात साडी, नथ परिधान करण्याचं ठरलं. महाराष्ट्रीयन संस्कृती नुसार उखाणे सादर करण्याचं देखील ठरलं. सगळी तयारी झाली जाम भीती वाटत होती, मी उखाणा माझ्या लग्नात घेतला होता त्यानंतर कधी उखाणा घेण्याची वेळच नव्हती आली. जवळ जवळ लग्नानंतर एकवीस वर्षांनी मी उखाणा घेत होते.
पण मध्येच शो दरम्यान मी एक घोळ घातलाच. वादळामुळे खुप वार वाहत होतं, त्यामुळे मध्ये मध्ये मोबाईलला नेटवर्क प्रॉब्लेम येत होता. शो दरम्यान मध्येच मोबाईलची स्क्रीन ब्लॅंक झाली, मला वाटलं कॅमेरा ऑफ झाला आणि व्हिडीओ रेकॉर्डिंग बंद झाली म्हणुन मी मध्येच आरसा घेऊन चेहऱ्यावर मेकअपचा टच अप दिला. आणि हे सर्व रेकॉर्ड झालं होतं कारण कॅमेरा चालुच होता. हा शो live असल्यामुळे सगळेजण पहात होते. जेंव्हा मला हे कळलं की शो दरम्यान मध्येच आरसा घेतला होता तेंव्हा खुप खराब वाटलं, थोडावेळ कोणाशीच बोलले नाही. खुप नर्वस झाले. नंतर नवरोबाने समजावले," काही नाही झालं. होत असतं अस कधी कधी. जाऊदे ना !!! या मुळे सगळ्यांच्या चेहऱ्यावर हसु तरी खुलले."
मुलांनी पण समजावुन सांगितले टेन्शन घेण्यासारखे काही नाही. दोन तीन तासानंतर कुठे तरी मग मी शांत झाले.
विशाखा चाफेकर मॅडम यांनी सगळं सांभाळून घेतलं. त्या खुप छान सगळं नियोजन करतात. तुमच्यावर ताण येऊ देत नाहीत त्या!!! सगळं वातावरण खेळीमेळीचं बनवुन टाकतात. त्यांची बोलण्याची लकब वाखाणण्याजोगी आहे. सगळं सहज सोपं करतात.
आणि अशा प्रकारे माझा पहिला वाहिला FB LIVE show पार पडला.
सध्या बऱ्याच व्यासपीठांवर मी लिहत आहे. बऱ्याच स्पर्धांमध्ये माझ्या कथा विजयी झाल्या आहेत. पण पहिल्या वहिल्या कोणत्याही अनुभवाची सर कशालाच येत नाही.
#पहिल्यावहिल्यागोष्टी
©️ सुनीता मधुकर पाटील.
©️ copyright
All rights reserved.
लेख आवडल्यास लेखिकेच्या नावासहित शेअर करावा.
Tags:
लेख