©️ सुनीता मधुकर पाटील
१०० शब्दांची गोष्ट
जळजळीत अंजन
"अहो!!!तुम्हाला माहिती आहे का?शेजारच्या बिल्डिंगमधल्या पांड्यांची मुलगी गरोदर आहे म्हणे.कुठे शेण खाऊन आली कोणास ठाऊक."घरकामाला आलेली मुक्ता भांडी घासत शर्वरीला सांगत होती.
"अगं!!!पण तिचं लग्न नाही झालं अजुन."शर्वरी आश्चर्याने म्हणाली.
"अगं,शर्वरी तुम्ही शिकल्या सवरलेल्या पोरी ना?तुम्हाला ठाऊक नाही का?शरीराच्या भागाला जखम झाली तर त्यावर मलम लावतात,औषधपाणी करतात,मीठ नसतं चोळायचं जखमेवर.माणुस ओळखण्यात चुक होते कधीतरी,समाजात पिसाळलेले,लचके तोडणारे लांडगे कमी आहेत का?त्यांना कोणी जाब नाही विचारत,दोष मात्र मुलींच्या माथी मारतात,अनैतिकतेचा कलंक त्यांना जीवनभर वहावा लागतो.अशावेळी त्यांना आधार द्यायला हवा,टोचण्या देऊन आणखी रक्तबंबाळ करू नये."
दोघींचं संभाषण ऐकुन सत्तर वर्षाच्या शर्वरीच्या सासुबाई सिंधुताई दोघीनां समजावत होत्या.त्यांचं बोलणं ऐकून दोघीही ओशाळल्या.सिंधुताईंनी दोघींच्याही डोळ्यात जळजळीत अंजन घातलं होतं
© सुनिता मधुकर पाटील
Copyright
All right reserved.
कथा आवडल्यास लेखिकेच्या नावासहित शेअर करावी.
Tags:
१०० शब्दांची कथा.