मधुनिता
चेकमेट - भाग २.
" वर्ल्ड टूर, हे सुद्धा स्वप्न आहे का, सुविधाचं?" रेवतीने आशुतोषकडे पाहिलं.
" हो, इतकंच नाहीतर लग्नानंतर सिंगापूरला हनिमूनसाठी जायचं आहे हिला. कॉन्टिनेंटल फूड, वेगवेगळे इंटरनॅशनल क्यूझिन ट्राय करायचे आहेत तिला." गुढग्याला बाशिंग बांधून बसलेला आशुतोष अतिउत्साहात सुविधाचा हात हातात घेऊन बोलला.
" अरे वाह! म्हणजे चांगलीच कंबर कसावी लागणार आहे असं दिसतंय आता तुम्हाला." रेवती आशुतोषकडे पाहत म्हणाली.
" म्हणजे, काय म्हणायचं आहे तुला?" आशुतोष गोंधळून म्हणाला.
" म्हणजे हेच की आता तुमच्या होणाऱ्या बायकोची इतकी मोठी मोठी स्वप्न पूर्ण करायची म्हटलं म्हणजे त्याला पैसा लागणार आणि तो कमावण्यासाठी कंबर कसावीच लागेल ना!" रेवती म्हणाली.
" अगं इतक्या मोठ्या कंपनीचा मालक आहे मी, ही छोटी छोटी स्वप्न पूर्ण करणं म्हणजे मेरे बाए हात का खेल।" आशुतोषने उत्तर दिलं.
" तुमच्या स्मरणशक्तीला काय झालं आहे आशुतोष, तुम्ही परत एक गोष्ट विसारताय." रेवती मिश्कीलपणे हसत म्हणाली.
" कोणती?"
" अहो, ह्या कंपनीचे ऐंशी टक्के शेअर्स माझ्या नावावर आहेत आणि तुमच्या नावावर फक्त वीस टक्के. त्यामुळे तसं पाहता कंपनीवर मालकी हक्क माझा आहे. माझ्या परवानगीशिवाय तुम्ही कोणताही निर्णय घेऊ शकत नाही.
घटस्फोटानंतर तुमचा आणि माझा तसा काही संबंधच उरणार नाही. आजवर घर, मुलं, संसार हे सगळं सांभाळता सांभाळता मी स्वतःला विसरूनच गेले होते. पण आता तुमच्याशी घटस्फोट घेतल्यानंतर मी कंपनीच्या कारभारात लक्ष घालावं म्हणते. तुम्हाला काय वाटतंय, मला जमेल ना?" रेवतीने एक चोरटा कटाक्ष सुविधावर टाकला. सुविधाची होणारी तडफड तिला स्पष्ट जाणवत होती.
" व्वा दॅट्स ग्रेट! अगं मी कधीपासून तुला सांगत होतो. कंपनीत लक्ष घाल पण तुझा जीव नेहमी घर, मुलं आणि संसारातच रमला पण आता तू याबद्दल विचार करतेयस हे ऐकून खूप आनंद झाला. आय ऍम वेरी हॅपी फॉर यू." आशुतोषचा आनंद त्याच्या चेहऱ्यावर स्पष्ट दिसत होता.
" हे काय आहे आशुतोष, घर रेवती मॅडमच्या नावावर, कंपनीचे ऐंशी टक्के शेअर्स रेवती मॅडमच्या नावावर, सगळंच रेवती मॅडमचं मग तुमचं काय?" सुविधाने चिडून आशुतोषला प्रश्न केला.
" हो कंपनीचे ऐंशी टक्के शेअर्स रेवतीच्या नावावर आहेत कारण जेंव्हा ही कंपनी डबघाईला आली होती ना तेंव्हा तिने तिच्या माहेरहून वारसाहक्काने मिळालेली तिची वडिलोपार्जित जमीन विकून पैसे उभे केले होते आणि या कंपनीला बंद होण्यापासून वाचवलं होतं. घर, कंपनी कोणाच्या नावावर आहे याने तुला काहीही फरक पडायला नको. सुविधा, मी आहे ना तुझ्यासाठी. मी तुझी सगळी स्वप्न पूर्ण करीन." आशुतोष चिडलेल्या सुविधाला समजावण्याचा प्रयत्न करत होता.
" तुम्ही... तुम्ही माझी सगळी स्वप्न पूर्ण करणार आणि ती कशी? घटस्फोटानंतर मुलांची कस्टडी आपल्याकडे, आईबाबांची जबाबदारी आपली...! घर आणि कंपनी रेवती मॅडम यांची, याला काय अर्थ आहे. असंही घटस्फोटानंतर तुमचा आणि त्यांचा काहीही संबंध उरणार नाही मग तुमच्या मालमत्तेवर ह्या का हक्क दाखवत आहेत. आशुतोष घटस्फोटानंतर रेवती मॅडम यांना पोटगी मिळेलच की मग सगळं त्यांच्या नावावर असण्याची काय गरज?" सुविधा भलतीच चिडली होती.
" हे बघ सुविधा, मी रेवती पासून घटस्फोट जरी घेणार असलो तरी ती काही माझी वैरीण नाही. तिच्याबद्दल माझ्या मनात आजही तोच आदर आहे. ती माझ्या दोन मुलांची आई म्हणून मी नेहमीच तिच्या ऋणात असणार. राहिला प्रश्न मालमत्तेचा तर ते बाबांचे निर्णय आहेत आणि मी बाबांच्या शब्दाबाहेर नाही." आशुतोष सुविधाला समजावत होता.
" मग माझं, माझ्या स्वप्नाचं काय? मला मुलंच सांभाळायची असती तर अश्विनच्या मुलांना जन्म नसता का दिला आणि ही म्हातारा म्हातारीची नसती ब्याद माझ्या गळ्यात का बांधताय. मला वाटलं होतं तुमच्याशी लग्न केल्यानंतर आपला राजाराणीचा संसार असेल पण इथे तर... परत शून्यातून नवी सुरवात करण्याची चिन्ह दिसत आहेत." रेवतीचा तीर बरोबर निशाणावर लागला होता. सुविधा चिडचिड करत आपला रंग दाखवत होती.
" बास सुविधा खूप बोललीस. माझ्या आईबाबांबद्दल असं बोललेलं मला आवडणार नाही आणि शून्यातून सुरवात म्हणजे काय? मी तुला सांगतोय ना, मी आहे तू काही काळजी करू नकोस. तुला चांगलं भविष्य देण्याची जवाबदारी माझी. माझ्यावर विश्वास नाही का तुला?" आशुतोष तिला समजावण्याचा हरसंभव प्रयास करत होता.
" हे सारखं मी आहे... मी आहे... हे काय चालवलं आहे तुम्ही? काय आहे तुमच्याकडे. घर, कंपनी सगळंच तर रेवती मॅडमकडे आहे. तुमच्याकडे काय आहे. मी शेवटचं निक्षून सांगते तुम्हाला. आपल्या लग्नानंतर मी याच घरात येणार आणि या घरातून बाहेर जातील तर त्या रेवती मॅडम." सुविधा चांगलीच इरेला पेटली होती.
" हे काय बोलत आहेस तू सुविधा. अजिबात नाही, घर रेवतीच्या नावावर करण्याचा निर्णय बाबांचा आहे आणि त्याला तसं कारण देखील आहे तेंव्हा उगी हट्ट करू नकोस." आशुतोषने आपली असमर्थता दर्शवली.
" पण का? त्यांना इतकं महत्व का?" सुविधाने प्रश्न केला.
" सुविधा, महत्त्व किंवा मान हा मागून मिळत नसतो तर तो कमवावा लागतो आणि रेवतीने तिच्या प्रेमळ स्वभावाने आणि समर्पणाने तो कमावला आहे. राहता राहिला प्रश्न घराचा तर माझ्या आक्कासोबत जे झालं ते आणखी कोणासोबत होऊ नये असं बाबांना वाटलं म्हणून त्यांनी हे घर रेवतीच्या नावावर केलं." आशुतोषने एक प्रेमळ कटाक्ष रेवतीवर टाकला. रेवती त्या दोघांमधील चाललेला वाद शांतपणे ऐकत होती. सुविधाचं खरं रूप आशुतोषसमोर यावं इतकाच तिचा प्रामाणिक हेतू होता.
" आक्का... आता ह्या आक्का कोण?" सुविधाने विचारलं
" माझी लाडकी आक्का, माझी मोठी बहीण. तिच्या लग्नानंतर तिच्या सासरच्या लोकांच्या अवाढव्य मागण्या पूर्ण करता करता नाकीनऊ आलं होतं. वेळीच त्यांच्या मागण्यांना आवर घालायला हवा होता. आक्काच्या सुखासाठी बाबांनी जीवाचं रान केलं पण व्यर्थ... एक दिवस त्या लोकांनी पैशासाठी माझ्या आक्काला मारहाण करून घराबाहेर काढलं. त्यावेळी तिला आमच्यापेक्षा मरण जास्त जवळच वाटलं आणि तिने आत्महत्या केली. त्याचवेळी बाबांनी ठरवलं की जे माझ्या लेकिसोबत झालं ते माझ्या सुनेसोबत होता कामा नये म्हणून लग्न होताच बाबांनी हे घर रेवतीच्या नावावर केलं." आशुतोषचे डोळे भरून आले होते.
" मला हे सगळं जर आधीच माहिती असतं तर... " आशुतोषकडून घर आणि कंपनीबाबतचं स्पष्टीकरण ऐकल्यानंतर सुविधा म्हणाली.
" तर! तर काय, सुविधा?" आशुतोष आश्चर्याने सुविधाकडे पाहू लागला.
" मला आपल्या नात्याबद्दल पुन्हा एकदा विचार करावा लागेल आशुतोष." सुविधा चाचपडत बोलली.
" म्हणजे? तू हे घर, कंपनी पाहून माझ्या प्रेमात पडलीस." आशुतोषला त्याच्या कानावर विश्वास बसत नव्हता.
" अगं, तुझ्यासाठी माझा सोन्यासारखा संसार उध्वस्त करायला निघालो होतो मी. बरं झालं सगळं संपण्याआधी तुझं खरं रुप माझ्यासमोर आलं. तुझे विचार ऐकून मला खात्री झाली की तुझ्या पहिल्या घटस्फोटासाठी देखील तूच कारणीभूत असशील. तू आत्ताच्या आत्ता इथून निघून जा नाहीतर मी काय करेन सांगू शकत नाही." आशुतोष चांगलाच भडकला होता.
" थांबा आशुतोष, असं चिडू नका. लहान आहे ती. भरकटली आहे. तिला योग्य मार्ग दाखवणं आपलं कर्तव्य आहे." रेवतीने चिडलेल्या आशुतोषला शांत करण्याचा प्रयत्न केला आणि कोणाला तरी फोन करून घरी येण्यासंबंधी सांगितलं.
" सुविधा, तू तरुण आहेस. आशुतोष यांच्या पेक्षा वयाने कितीतरी लहान आहेस शिवाय हुशार आहेस. आजची स्त्री ही स्वयंसिद्धा आहे. स्वतःच्या आत्मशक्तीला ओळख आणि तिला योग्य दिशा देऊन स्वतःच्या जीवनाला नवीन आकार दे. दुसऱ्याचं कोपाट जळलं तर जळू दे पण माझं वांग भाजलं पाहिजे ह्या तुझ्या वृत्तीमुळे आज तू आमचा संसार मोडायला निघाली होतीस. अगं अश्विन सारखा जीवाला जीव देणारा नवरा असताना तू घटस्फोट घेतलासच कसा याचं मला आश्चर्य वाटतंय. राहता राहिला प्रश्न आई होण्याचा तर तू तुझा वेळ घ्यायचा होतास. तुझ्यावर कोणी जबरदस्ती आईपण लादत नव्हतं ना. तू मानसिक दृष्ट्या आई बनण्यासाठी तयार झाल्यानंतरच आई व्हायचा निर्णय घ्यायचा होतास. यावर घटस्फोट हा पर्याय कधीच योग्य नव्हता. अगं, आईपण हे निसर्गानं स्त्रीला दिलेलं सगळ्यात मोठ वरदान आहे त्याचा असा अपमान करू नकोस." रेवतीचं बोलणं ऐकताना सुविधाच्या डोळ्यातून अश्रू वाहू लागले होते.
" तुम्ही बरोबर बोलत आहात रेवती मॅडम. मी एक हसतं खेळतं घर उध्वस्त करण्याचा अक्षम्य गुन्हा करायला निघाले होते पण आशुतोष सरांच्या तुमच्यावरील विश्वासाने आणि प्रेमाने माझे डोळे उघडले पण आता वेळ निघून गेली आहे. आता पश्चाताप करून तरी काय फायदा. माझा अश्विन तर माझ्या चुकांमुळे माझ्यापासून कायमचा दुरावला ना. त्याची माफी तरी मी कोणत्या तोंडाने मागू." सुविधा डोळे पुसत म्हणाली.
" नाही तुला माफी मागण्याची अजिबात गरज नाही. तुला तुझ्या वागण्याचा पश्चाताप झाला माझ्यासाठी इतकंच खूप आहे." दरवाजाच्या दिशेने एक अनोळखी आवाज आला तश्या सगळ्यांच्या नजरा दरवाजाच्या दिशेने वळाल्या.
" अश्विन! तुम्ही इथे?" सुविधाला आपल्या नवऱ्याला इथे पाहून आश्चर्य वाटले.
" हो तुला घ्यायला आलो आहे. झालं गेलं सगळं विसरून पुन्हा नव्याने सुरवात करू या?" त्याने सुविधाचा हात हातात घेतला.
" माफ करा मला, मी चुकले." म्हणत सुविधा त्याला जाऊन बिलगली आणि अश्विनने देखील प्रेमाने तिला आपल्या जवळ घेतलं. तिच्या डोळ्यातून पश्चाताप वाहत होता.
" पण तुम्ही इथे कसे आलात?" सुविधाने त्याला प्रश्न केला.
" रेवती मॅडममुळे. त्या मागच्या आठवड्यात मला येऊन भेटल्या होत्या. त्यांनी तुझी इत्यंभूत माहिती गोळा केली होती. त्यांनी मला समजावलं. आपल्या नात्याला आपण आणखी एक संधी द्यायला हवी हे त्यांनी मला पटवून दिलं आणि मलाही त्यांचं म्हणणं पटलं." अश्विनने खुलासा केला.
" रेवती मॅडम, आपले आभार कसे मानावे हेच कळतं नाही आहे. तुमच्यामुळे माझा मोडलेला संसार मला परत मिळाला. तुमचा आशीर्वाद नेहमी माझ्या पाठीशी असुदे." सुविधाने रेवतीला घट्ट मिठी मारली.
" हो, पण आधी हे सारखं मॅडम म्हणणं बंद कर. मॅडमपेक्षा मला ताई म्हणलेलं जास्त आवडेल आणि भविष्यात तुला कधीही कोणत्याही गोष्टीची गरज भासली तर निःसंकोचपणे तुझ्या या मोठ्या ताईला आवाज दे. मी नेहमी तुझ्या पाठीशी असेन." रेवतीने मोठ्या मायेने तिची खणानारळाने ओटी भरून पाठवणी केली.
आशुतोषला हे सगळं काय घडतंय याचा काहीच अंदाज येत नव्हता. तो तोंड वासून फक्त पाहत होता.
" काय मग आशुतोषराव उतरली की नाही अजून सुविधाच्या सौंदर्याची मोहिनी." रेवती भुवया उंचावत आशुतोषला म्हणाली.
" माफ कर रेवती, मी कसा सुविधाच्या जाळ्यात अडकत गेलो माझं मलाच समजलं नाही. पण तुझ्या सतर्कतेमुळे मोठं अघटित होता होता टळलं." आशुतोष आत्मग्लानीमुळे नजर चोरत होता.
" अहो, मला माहिती होतं, ही चार दिन की चांदणी आहे म्हणून. तुम्हालाही मी चांगलंच ओळखून आहे बरं, असंही सारड्याची धाव कुठवर असणार? कुंपणापर्यंतच ना. मी तुमच्या आयुष्याचं कुंपण आहे मला ओलांडून तुम्ही पुढे जाऊच शकत नाही. काय बरोबर ना?" रेवती डोळे मिचकावत म्हणाली.
" हो, अगदी बरोबर कारण तू या घरची राणी, तुझ्या राजाला जाणते. सांगेल का मज कोणी सुख असले कोणा लाभते." आशुतोषने स्वतःचे कान पकडले. तशी रेवती खळखळून हसली.
समाप्त_____
©️ सुनिता मधुकर पाटील.
30/11/2021.
तर माझ्या वाचक मित्रमैत्रिणींनो तुम्हाला ही कथा कशी वाटली हे सांगायला अजिबात विसरू नका. असेच आणखी ब्लॉग वाचायचे असल्यास माझ्या मधुनिता या फेसबुक पेजला नक्की follow करा. कथा आवडल्यास लाईक, कमेंट आणि लेखकाच्या नावासहित शेअर करा.
© copyright
© all rights reserved.
या कथेच्या प्रकाशनाचे आणि वितरणाचे सारे हक्क लेखिकेकडे राखीव. कथेत अथवा कथेच्या नावात किंवा कथा लेखिकेच्या नावाशिवाय आढळून आल्यास तो कॉपी राईट कायद्याचा भंग मानला जाईल. कथा जशीच्या तशी शेअर करण्यास काहीही हरकत नाही.
madhunita07@gmail.com
चेकमेट ही कथा 1 नंबर. आहे.
ReplyDeleteमस्त छान कथा, आवडली
ReplyDeletewow!great
ReplyDelete