मधुनिता
चेकमेट - भाग १
एखादं नातं कपडे बदलावं तसं खरचं बदलता येतं का? ज्या नात्याचा गर्भ आपल्या मनात आत खोल रुजल्यानंतर त्याला विश्वासाचं खतपाणी घालत प्रेमानं आपण त्याला सिंचत असतो. हळूहळू त्याची मुळं मनाच्या मातीत घट्ट रुजली जातात. 'दुधो नहावो पुतो फलो' या उक्तीप्रमाणे ते नातं बहरतं, संपन्न होतं आणि अचानक कोणीतरी येतं आणि त्यावर आपला अधिकार सांगून ते आपल्यापासून हिरावून घेऊ पाहतं. कसं शक्य आहे हे?
" नाही अजिबात नाही, मी हे होऊ देणार नाही." विचारांच्या तंद्रीत रेवती स्वतःशीच बडबडत होती.
तिने डोक्यात चाललेल्या विचारांच्या कल्लोळाला पूर्णविराम दिला आणि स्टडीत येऊन बसली. आवडीची दोन तीन पुस्तकं उघडून तिने वाचण्याचा प्रयत्न केला पण व्यर्थ. तिचं लक्ष सारखं घड्याळाकडे जातं होतं. आज आशुतोष सुविधाला घेऊन घरी येणार होता. जसा जसा घड्याळाचा काटा पुढे सरकत होता तशी तिची अस्वस्थता वाढत होती. बरोबर चार वाजता आशुतोषची गाडी गेटमधून आत येताना तिला दिसली. तिने लगबगीने जाऊन दरवाजा उघडला. समोर आशुतोष आणि सुविधा उभे होते.
घाऱ्या डोळ्यांची, गोरीपान सुविधा हलक्या गुलाबी रंगाच्या साडीत उठून दिसत होती. खांद्यावर रुळणारे काळेभोर केस तिच्या सौंदर्यात आणखीनच भर घालत होते. कोणाच्याही मनात भरावी अशा अस्सल सौंदर्याची खाण होती ती. अशा आरस्पानी सौंदर्याच्या मोहात कोणीही अडकलं असतं त्याला आशुतोष अपवाद कसा असू शकेल.
" रेवती अगं, तू किती समजूतदार आणि समंजस आहेस. तुझ्या जागी दुसरी कोणी असती तर तिने डोक्यात राख घालून आकाशपाताळ एक केलं असतं."
घरात येताच आशुतोषने रेवतीचं कौतुक केलं पण त्याने केलेल्या उपऱ्या कौतुकाचं रेवतीला काहीच वाटलं नाही.
" अगं मला वाटलं होतं तू रागवशील, आकांडतांडव करशील पण तू किती धीरानं सारी परिस्थिती हाताळत आहेस. आपण तिघांनी एकत्र येऊन चर्चा करून यातून मार्ग काढण्याची तुझी कल्पना भन्नाटच आहे. पण मी तुला खात्रीनं सांगतो रेवती यातून काहीही निष्पन्न होणार नाही." आशुतोषने आपलं मत मांडलं.
" का यातून काही निष्पन्न होणार नाही? आधी आपण बोलूयात तरी. काय सुविधा, बरोबर बोलतेय ना मी?"
रेवतीने आशुतोषच्या बोलण्याकडे दुर्लक्ष करत एक कटाक्ष सुविधावर टाकला.
" अं.. हो," रेवतीच्या प्रश्नावर सुविधा नजर चोरत चाचपडत बोलली.
रेवती आणि आशुतोष यांचा पंधरा वर्षाचा सुखी संसार होता. बारा वर्षांचा अद्वैत आणि नऊ वर्षांची रूही त्यांच्या सुखी संसाराच्या वेलीवरची दोन फुलं. सगळंच कसं नजर लागावं असं पण सुविधा... नावाच्या वादळाने रेवती आणि आशुतोषच्या नात्यामधील विश्वासाची तटबंदी छेदून त्यांच्या संसारात शिरकाव केला होता पण हे वादळ सारं काही हिरावून नेण्याआधी रेवतीला त्याचा बंदोबस्त करायचा होता आणि या वादळात अडकलेल्या आशुतोषला त्यातून सहीसलामत बाहेर काढायचं होतं.
मुळात आशुतोष हा हुशार, कर्तबगार थोडा आतातायी पण नेहमी विचारपूर्वक वागणारा होता. रेवतीवर जीवापाड प्रेम करणारा पण आजकाल सुविधाच्या प्रेमात ठार वेडा झालेला. कसं आणि कधी हे सुविधा नावाचं भूत त्याच्या मानगुटावर येऊन बसलं हे रेवतीला समजलचं नाही. पंधरा वर्षाचा सोन्यासारखा संसार मोडून आपल्या मनस्वी जोडीदाराला सोडून परक्या स्त्रीसोबत नवा संसार मांडायचा दळभद्री विचार त्याच्या मनात आलाच कसा? हे रेवतीला शोधून काढायचं होतं.
आपमतलबी आणि संघर्षाने भरलेल्या या जगात हळवं होऊन आता चालणार नाही हे रेवतीला चांगलंच उमगलं होतं म्हणूनच तिने हतबल होऊन रडत बसण्यापेक्षा सुविधाला भेटून तिच्याशी बोलण्याचं ठरवलं होतं म्हणूनच आशुतोष सुविधाला घेऊन घरी आला होता.
" आशुतोष, तुम्हाला जरी वाटत असेल आपल्या तिघांच्या अशा चर्चा करण्याने काही निष्पन्न होणार नाही. तरीही मला एक प्रयत्न करून पहायचा आहे. मला माहिती आहे तुम्ही तुमच्या निर्णयावर ठाम आहात. तुमचा सुविधाशी लग्न करण्याचा निश्चय पक्का आहे. तुमच्या निर्णय क्षमतेवर मला अजिबात शंका नाही. तुम्ही आजवर घेतलेले सगळे निर्णय योग्य सिद्ध झालेत. तुमच्या आजवरच्या निःपक्षपाती स्वभावाची साक्षीदार आहे मी आणि म्हणूनच या चर्चेतून जरी काही निष्पन्न झालं नाही तरी मला खात्री आहे की तुमचं मन काय योग्य आणि काय अयोग्य याचा कौल तुम्हाला नक्कीच देईल." रेवतीने आशुतोषकडे पाहिलं.
" हे बघ रेवती स्वतःबद्दलचा आत्मविश्वास कधीही चांगलाच पण उगाच फाजील आत्मविश्वास बाळगू नकोस. आपण आता विभक्त होणार हे सत्य आता तू स्वीकार. मला तुला दुखवण्याची अजिबात इच्छा नाही पण माझा नाईलाज आहे. मी सुविधावर खूप प्रेम करतो आणि तुझ्याशी घटस्फोट घेतल्याशिवाय मला तिच्याशी लग्न करता येणार नाही."
" थोडक्यात काय तर तुम्हाला सारं संपवायचचं आहे. आपल्या नात्याला सुरुंग लावायचा तुम्ही ठरवलंच आहे. अहो पंधरा वर्षांचा संसार आहे आपला. माझ्याविषयी थोडी देखील ओढ मनात राहिली नाही का?" आशुतोषच्या बोलण्यावर रेवतीने लटकी मनधरणी केली.
" तसं काही नाही गं रेवती, तू माझी शत्रू आहेस का? अजूनही तुझ्याबद्दल आपलेपणाचा अंश शिल्लक आहे माझ्या मनात. पण सुविधाशिवाय मी जगू शकत नाही." आशुतोषने आपली हतबलता बोलून दाखवली.
" अस्स! एके काळी तुम्ही माझ्याशिवाय देखील जगू शकत नव्हता. मी देखील तुमचा अधारवड होते, सर्वस्व होते." इतकं बोलून रेवती कडवटपणे हसली.
" होतीस ना गं, मी कुठे नाकारतोय, तू माझा जीव होतीस. पण तुझ्याविषयी मला जे वाटयचं तेच थोड अधिक मला आता सुविधाविषयी वाटू लागलयं. भावनांवर नियंत्रण ठेवायला मी कोणी ऋषीमुनी थोडाच आहे." आशुतोष निर्विकारपणे संसार उधळण्याच्या गोष्टी बोलत होता.
" बरं जाऊद्या, आशुतोष तुम्ही म्हणालात ना या चर्चेतून काही निष्पन्न होणार नाही. मलाही आता असंच वाटतंय. बघा ना, कधीपासून आपण आपलीच बाराखडी वाचत बसलोय. अगं सुविधा, तू बोल. तू काय घेणार चहा, कॉफी की थंड?" रेवतीने आपला मोर्चा आता सुविधाकडे वळवला होता.
" रेवती, सुविधासाठी शुगर फ्री चहा बनव हं, ती डाएटिंगवर आहे." आशुतोष हे बोलताच रेवतीने चमकून त्याच्याकडे पाहिलं.
" अच्छा तर हिच्या आवडीनिवडी जपण्या इतपत ह्यांची मजल गेली आहे तर!" रेवती स्वतःशीच पुटपुटली आणि चहा आणण्यासाठी किचनकडे वळाली.
" हे बघ सुविधा मी सरळ मुद्द्यावर येते. माझ्या मालकीची एखादी वस्तू नाही तर चक्क माझा नवरा तुला हवा आहे. मी गेली पंधरा वर्षे माझा संसार निगुतीने करतेय. आता तो मी तुझ्या हाती सोपवावा अशी आशुतोषची इच्छा आहे. तेंव्हा मला काही शंका, काही प्रश्न आहेत त्याचं निरसन तू करावं असं मला वाटतंय." रेवती चहा पित म्हणाली.
" हो रेवती मॅडम, नक्कीच तुमच्या सगळ्या शंका मी दूर करीन." सुविधा उत्साहाने म्हणाली.
" तुझा घटस्फोट झाला आहे असं मी ऐकलंय, तेंव्हा घटस्फोटाचं कारण मला समजू शकेल का?" रेवतीने विचारलं.
" लग्नाच्या दोन तीन वर्षानंतरच अश्विनला म्हणजे माझ्या नवऱ्याला आणि त्याच्या घरच्यांना बाळाचे वेध लागले पण मला बाळ नको होतं. बाळंतपणानंतर वाढणारं वजन, बेढब शरीर या सगळ्यांची मला किळस वाटायची त्यामुळे मला कधीच आई व्हायचं नव्हतं. स्त्रियांनी कसं स्वतःला मेंटेन ठेवायला हवं. शिवाय माझी काही स्वप्न होती, ती मला पूर्ण करायची होती त्यामुळे माझ्यात आणि अश्विनमध्ये सतत वाद व्हायला लागले. हे वाद इतके शिगेला पोहचले की आमच्यासमोर वेगळं होण्याशिवाय दुसरा कोणता पर्यायचं उरला नव्हता. मग आम्ही वेगळं व्हायचा निर्णय घेतला." सुविधाने स्पष्टीकरण दिलं.
" सुविधा, तुझा चॉईस खूप छान आहे गं, नाईस इअरिंग्ज, रिअल डायमंडस?" सुविधा पुढे काही बोलणार इतक्यात रेवतीने दुसरा प्रश्न उपस्थित केला.
" हो, तिच्या बर्थडेला मी गिफ्ट केले होते. छान आहेत ना!" आशुतोष अति उत्साहात बोलून गेला.
" अरे वाह, ग्रेट! सुविधा आता मला सांग तुझे आईबाबा काय करतात गं?" रेवतीने आशुतोषच्या उतावळेपणावर हसत सुविधाला विचारलं.
" ते आता या जगात नाहीत. माझ्या लहानपणीच बाबा गेले आणि माझ्या लग्नानंतर वर्षभरात आई गेली." सुविधाने सांगितलं.
" माझ्या माहितीप्रमाणे तुझ्या माहेरची परिस्थितीही काही बरी नव्हती. मग आता तू ज्या घरात राहतेस ते घर या शहरातील उच्चभ्रू, गर्भश्रीमंत समजल्या जाणाऱ्या लोकवस्तीत आहे. ते घर पहिल्या नवऱ्याकडून मिळालेल्या पोटगीच्या रकमेतून विकत घेतलं असणार, हो ना." रेवतीने हे विचारताच सुविधाच्या चेहऱ्यावरचे रंग क्षणात बदलले.
" नाही, ते मला आशुतोष सरांनी..."
" अगं तिचा घर मालक तिला भाड्यासाठी खूप त्रास द्यायचा म्हणून मग मीच तिला हे घर विकत घेऊन दिलं." आशुतोष ने सुविधाचं वाक्य पूर्ण केलं.
" अच्छा, म्हणजे घर पण तुम्हीच गिफ्ट केलं आहे तर..." रेवतीसमोर सारं चित्र आता स्पष्ट होऊ लागलं होतं.
" सुविधा आता तू आशुतोषची बायको होणार. ऑफिस सांभाळून घर कसं सांभाळणार? नोकरी करून घर सांभाळणं म्हणजे तारेवरची कसरत. हे सगळं कसं मॅनेज करशील?" रेवतीने विचारलं.
" म्हणजे..." सुविधाने आश्चर्याने विचारलं.
" म्हणजे असं... गेली पंधरावर्षं मी हे घर, माझा संसार सगळं सांभाळत होते पण आता माझी जागा तू घेणार ना! आशुतोष यांना आता माझी गरज उरली नाही पण ते मुलांशीवाय आणि आईबाबांशीवाय म्हणजे माझ्या सासू-सासऱ्यांशीवाय अजिबात राहू शकत नाहीत. हो की नाही हो आशुतोष आता तुम्हीच हिला सांगा." रेवतीने आशुतोषकडे पाहिलं.
" हो अगदी बरोबर, मुलं माझा प्राण आणि आई बाबा माझं जग आहेत. त्यांच्याशिवाय मी राहूच शकत नाही." आशुतोषने रेवतीच्या बोलण्याला दुजोरा दिला.
" म्हणूनच मी घटस्फोटानंतर मुलांची कस्टडी आशुतोषकडे सोपवायची ठरवलं आहे. याने काय होईल ना, आई बनण्यासाठी तुला ना बाळंतकळा सोसायची गरज ना वजन वाढून बेढब होण्याची भीती. तुला आयतं आईपण उपभोगायला मिळेल शिवाय आशुतोषलाही मुलांसोबत राहता येईल. मुलंही फार गुणी आहेत बरं आमची, तुला प्रेमाने आई म्हणून नक्कीच स्वीकारतील. माझं काय? मी बापडी कसे तरी दिवस काढेन." रेवतीने सुविधाला चित करण्यासाठी आपला पहिला डाव टाकला.
" त्यामुळे आता मुलांच्या जेवणाच्या वेळा, त्यांच्या शाळा, आभ्यास, शाळेतील परेन्ट्स-टीचर मिटिंग्ज, आई-बाबांच्या औषधांच्या वेळा, त्यांचं पथ्यपाणी, पाहुणेरावळे, आल्यागेल्यांची उठबस हे सगळं तुलाच सांभाळावं लागेल ना. एक आदर्श सून आणि एक चांगली आई बनून तू लौकरच सगळ्यांची मन जिंकशील याची खात्री आहे मला." रेवतीचं हे बोलणं ऐकल्यानंतर सुविधाच्या चेहऱ्यावरचे भाव पाहण्यासारखे होते.
" बघ सुविधा, मी तुला म्हटलं होतं ना की रेवती खूप समंजस आहे. ती स्वतःच्या आधी दुसऱ्यांचा विचार करते. आता पण बघ ना माझ्या खुशीसाठी किती मोठ्या मनाने तिने मुलांची कस्टडी आपल्याला देऊ केली." रेवतीच्या बोलण्याने आशुतोष भारावून गेला होता आणि सुविधा..
" पण आशुतोष... मी... कसं "
" बरं आशुतोष तुम्हाला आणखी एक गोष्ट विचारायची राहूनच गेली. लग्नानंतर तुम्ही आईबाबा आणि मुलांना घेऊन सुविधाच्या घरी शिफ्ट होणार की इतर कुठे राहण्याची सोय करणार आहात." सुविधा पुढे काही बोलायच्या आत रेवतीने आशुतोषला विचारलं.
" अगं इतर कुठे सोय करायची काय गरज आहे. हा आपला बंगला आहे ना. इथेच सुविधा लग्न होऊन येईल ना." आशुतोषने आपलं मत मांडलं.
" तुम्ही एक गोष्ट विसरताय आशुतोष, हे घर बाबांनी माझ्या नावावर केलं आहे आणि या मागचं कारण तुम्हाला चांगलंच ठाऊक आहे. बाबांच्या मर्जीविरुद्ध तुम्ही देखील वागणार नाहीत याची खात्री आहे मला. माझ्याशी घटस्फोटानंतर सुविधासोबत या घरात वावरताना उगी तुम्हालासुद्धा संकोच वाटायला नको म्हणून माझ्या मते तुम्ही दुसरीकडे तुमची सोय केलेली उत्तम." रेवतीने एका एका शब्दावर भर देत आशुतोषला हे घर आपल्या नावावर असल्याची आठवण करून दिली.
" अरे हो, हे विसरलोच होतो मी. बरं झालं आठवण करून दिलीस. सुविधा तू काही काळजी नकोस, मी आहे ना. मी पाहतो पुढे काय करायचं ते. तुला कशाचीही काळजी करायची काहीच गरज नाही. तुला चांगल घर, तुझी सगळी स्वप्न, तुझी वर्ल्ड टूर सर्व पूर्ण करण्याची जवाबदारी माझी." आशुतोषने सुविधाला आश्वस्त केलं.
" हो अगदी बरोबर बोलत आहेत आशुतोष. अगं, तुझी सगळी स्वप्न पूर्ण करण्याची धमक आहे यांच्या अंगी. लाथ मारेल तिथे पाणी काढणारा माणूस आहे तुझा होणारा नवरा." रेवतीने दुजोरा दिला.
" पण आशुतोष... हे घर... तुम्ही... " सुविधा तोंडातल्या तोंडात बडबडत होती इतक्यात,
एखादी व्यक्ती स्वत:बद्दल बोलताना कितीही प्रामाणिकपणे बोलत असल्याचं भासवत असली तरी सत्य हे धुक्यातून झिरपणाऱ्या उन्हासारखं अंधुकसं का होईना समोर आल्याशिवाय राहत नाही. सुविधाची चाललेली मानसिक घालमेल पाहून रेवतीच्या मनात विचार आला. तिच्या मनाची अस्वस्थता तिच्या चेहऱ्यावर स्पष्ट जाणवत होती.
पुढे काय होणार, रेवती आशुतोषला सुविधाच्या रूपाच्या मोहिणीतून बाहेर काढण्यात यशस्वी होईल का? पाहुयात पुढील भागात.
क्रमशः
©️ सुनिता मधुकर पाटील.
24/11/2021.
तर माझ्या वाचक मित्रमैत्रिणींनो तुम्हाला ही कथा कशी वाटली हे सांगायला अजिबात विसरू नका. असेच आणखी ब्लॉग वाचायचे असल्यास माझ्या मधुनिता या फेसबुक पेजला नक्की follow करा. कथा आवडल्यास लाईक, कमेंट आणि लेखकाच्या नावासहित शेअर करा.
© copyright
© all rights reserved.
या कथेच्या प्रकाशनाचे आणि वितरणाचे सारे हक्क लेखिकेकडे राखीव. कथेत अथवा कथेच्या नावात किंवा कथा लेखिकेच्या नावाशिवाय आढळून आल्यास तो कॉपी राईट कायद्याचा भंग मानला जाईल. कथा जशीच्या तशी शेअर करण्यास काहीही हरकत नाही.
madhunita07@gmail.com
कथा आहे , उत्सुकता वाढविणारी , छान पण तुटक तुटक नको , असे वाटते !
ReplyDelete